پس از هجرت امام رضا (ع) به خراسان، فاطمه معصومه (س)، خواهر آن‌ حضرت در سال 201 قمری به طلب ایشان از مدینه حرکت نمود و هنگامی‌که به ساوه رسید، بیمار شد و از خادمش خواست او را به قم برد.

حضرت معصومه (س)، آن‌جا در منزل موسی بن خزرج اشعری میهمان بود تا این‌که پس از 17 روز درگذشت و موسی بن خزرج او را در زمینی متعلق به خودش، مشهور به «بابلان» دفن نمود و بر سر قبر او با بوریا سایبان ساخت و پس از آن زینب، دختر امام جواد (ع) بر روی آن بقعه‌ای برپا ساخت.

در برخی منابع متأخر، از همراهی برخی علویان و همچنین برادران حضرت معصومه (س) با ایشان در سفر به خراسان سخن به میان آمده است. اما منابع متقدم انساب و تاریخ به این موضوع اشاره ای نکرده اند.

در منابع حدیثی از حضرت رضا (ع) دربارۀ زیارت قبر فاطمه معصومه (س) بیان شده که چنین است: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم عن أبيه عن سعد بن سعد قال: سألت أباالحسن الرضا (ع) عن زيارة فاطمة بنت موسى بن جعفر، فقال: من زارها فله الجنه‌. از سعد بن سعد مروى است كه گفت: از حضرت ابى‌الحسن الرضا (ع) سؤال كردم از زيارت قبر فاطمه دختر موسى بن جعفر (ع) در شهر قم فرمود: هر گاه كسى آن معصومه را زيارت كند، بهشت از براى او است.

از حضرت معصومه (س) احادیثی در کتب روایی شیعه موجود است. از جمله حدیث پیامبر (ص) که فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» و حدیث دیگر از پیامبر (ص) که خطاب به امام علی (ع) فرمود: «انت منی بمنزله هارون من موسی».

نویسنده: دکتر سیدحسن حسینی، پژوهشگر گروه سادات و مفاخر بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی